SEDEF KAKMALI AYNA
Yazan Yönete: Ümit Kireççi
Afiş: Erkin Ergin
Belki de en zor şeydir çocuk olmak. Bilinmeyenlerle dolu bir dünyanın içine doğmak, büyümek için mücadele vermek ve bilinmeyenleri öğrenmeye çabalarken onlarca, yüzlerce, binlerce kuralı öğrenmek zorunda kalmak. Sanki dünya üstünüze üstünüze geliyor gibidir. Hele de ilk ergenliğe ulaştıysanız ve gençliğe iki adım yaklaştıysanız sorunlarınız daha yeni başlıyor demektir.
Peki büyümek daha mı kolaydır. Yığınla yetişkinlik sorumluluğu sırtınıza binerken geride bıraktığınız yüzlerce pervasızlık, gençlik ve çocukluk anılarını hatırlayarak yaşamak eğlenceli midir? Peki ya anılara saplanıp kalmak, kötü anıların etkisinde kalarak yetişkinliğinizi sorunlar içinde yaşamak… Daha da fenası, ya çocukluğunuzu unutup çocuğunuzu anlamazsanız? Hepsi iç içe bir yetişkini beklerler.
Oyunumuzda da bunlar oluyor işte.
Şirin, doğum günü unutulduğu için kendini harap eden 12 yaşındaki bir kızdır. Zeynep ise 35 yaşında tekrar öğretmenliğe dönmüştür. Bu iş ana-kızın arasını açmıştır. Neyse ki Zeynep’in arkadaşı Filiz’in oğlu Barış’la ani İstanbul ziyareti ikilinin birbirlerini anlamaya başlamaları için bir fırsat yaratır. Geçmişe yapılan bir yolculuk Zeynep’in geçmişini anımsamasını, Şirin’in ise geçmişe bakarak geleceğini belirlemesini sağlıyor. Ama hepsinden önemlisi çocukla yetişkin arasında tahmin edilenden daha az fark olduğu ortaya çıkıyor.
ŞİRİN: 12 yaşında bir çocuk
ZEYNEP: Şirin’in annesi, 35 yaşında bir kadın
FİLİZ: Deli dolu bir yetişkin çocuk. Zeynep’in çocukluk arkadaşı
BARIŞ: Ağzı var dili yok bir çocuk. 11 yaşında. Filiz’in oğlu
Belki de en zor şeydir çocuk olmak. Bilinmeyenlerle dolu bir dünyanın içine doğmak, büyümek için mücadele vermek ve bilinmeyenleri öğrenmeye çabalarken onlarca, yüzlerce, binlerce kuralı öğrenmek zorunda kalmak. Sanki dünya üstünüze üstünüze geliyor gibidir. Hele de ilk ergenliğe ulaştıysanız ve gençliğe iki adım yaklaştıysanız sorunlarınız daha yeni başlıyor demektir.
Peki büyümek daha mı kolaydır. Yığınla yetişkinlik sorumluluğu sırtınıza binerken geride bıraktığınız yüzlerce pervasızlık, gençlik ve çocukluk anılarını hatırlayarak yaşamak eğlenceli midir? Peki ya anılara saplanıp kalmak, kötü anıların etkisinde kalarak yetişkinliğinizi sorunlar içinde yaşamak… Daha da fenası, ya çocukluğunuzu unutup çocuğunuzu anlamazsanız? Hepsi iç içe bir yetişkini beklerler.
Oyunumuzda da bunlar oluyor işte.
Şirin, doğum günü unutulduğu için kendini harap eden 12 yaşındaki bir kızdır. Zeynep ise 35 yaşında tekrar öğretmenliğe dönmüştür. Bu iş ana-kızın arasını açmıştır. Neyse ki Zeynep’in arkadaşı Filiz’in oğlu Barış’la ani İstanbul ziyareti ikilinin birbirlerini anlamaya başlamaları için bir fırsat yaratır. Geçmişe yapılan bir yolculuk Zeynep’in geçmişini anımsamasını, Şirin’in ise geçmişe bakarak geleceğini belirlemesini sağlıyor. Ama hepsinden önemlisi çocukla yetişkin arasında tahmin edilenden daha az fark olduğu ortaya çıkıyor.
ŞİRİN: 12 yaşında bir çocuk
ZEYNEP: Şirin’in annesi, 35 yaşında bir kadın
FİLİZ: Deli dolu bir yetişkin çocuk. Zeynep’in çocukluk arkadaşı
BARIŞ: Ağzı var dili yok bir çocuk. 11 yaşında. Filiz’in oğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder